"Sen bana gelmesen de ben aşka aşık olanım."* bir şarkı sözü anca beni bu kadar net anlatabilirdi. Şu an ne yazacağımı dahi kestiremiyorum. Yani bir yandan her dua'm da adını anmam ile, mantığımın hayır olmaz deyişi arasın da gerçekten de ikileme de kalıyorum. Bir insan hem sevip hem de nasıl istemez ki sevdiğini. .Mantık denilen o organı kim dinler ki? Aslın da dinler be sevgili okur, olmayacağını bildiği için dinler. Mutlu edemeyeceğini bildiği için dinler. Hiç bir zaman kilometreleri ben bahane etmem, etmek de istemem ama bu devir de uzaktan sevmeyi başarabilen çok nadir insanlar vardır. Bunların arasına katılmayı isterdim tabii ama bu gidişle olmayacak. Yine tüm sosyal mecralardan engelledi, zaten engeli kaldırmasını bile anlamamıştım. Ama saf ım ya bi umut dedim, belki olur? Olmadı lan. Yine kaldık baş başa. En zoru da kıskançlık. Yani hiç sevgilim olmadı, bilmiyorum denedim, beceremedim. Gerçekten de bir yerden sonra istiyor insan, yani nasıl anlatayım anlar mısınız

Merhaba sevdiğim, madem uğradın buraya artık okursun niyetiyle yazıyorum. Bilmiyorum ama o şehirde senden başka buraya uğrayacak kimsem yok. Ki şansa google amca dan ziyaretçi gelmediyse. Tamam bana zorlama dedin, olmayacağını beni sevmediğin halde kırmadan anlatmak istedin. Ama her mesajıma cevap gelmesin de, her hikayeme ilk senin bakman da ben heyecanlanıyordum. Şimdi bunu sana desem, hesaplarım başkalarında da açık onlar bakıyor deyip sıyrılacaksın. Biliyorum. :) Benim istediğim fazla bir şey değil idi sadece sevdiğim kadarıyla sevilmeyi bekledim, olmadı. Hatayı sende aramak istemiyorum, ben sevmeyi beceremedim. Yapamadım belki, biraz da dil gerekiyor, konuşmak lazım bir şeylerin başlaması için. Ama gel gör ki halimi ben içine kapanık biriyim ve susmayı çok seviyorum. Karşılıklı susuyoruz galiba, ben buna aşığım belki de. Seni bunun için de sevmiş olabilirim? İnan o gün seni gördüğüm de demiştim bu O diye. Ki haklı da çıktım o an yaşadığım mutluluğu hiç bir şeye değişmem. Her şey g

Merhaba sevgili okur, -"ctrl artı +" yaparsanız bağlantı ekleme penceresi açılıyor daha yeni yanlışlıkla öğrendim- yeniden bir başlangıca imza atmayı istiyorum. Lakin bu diğer seriler gibi yolda kalır mı bilemem zira devam ettirebildiğim tek seri Kitap notlarım. Bakalım o ne zamana kadar devam edecek bilmiyorum.. Malum bazılarımız günlük yazmayı severiz, ben tutmuyorum yani bilmem alışkanlık meselesi. Yol gösteren olmamıştır, ne yapacağımı söyleyen bir büyüğüm olmadı bundandır.. Bu yüzden her zaman yol gösteren olun. :) Tamamen doğaçlama yazıyorum, belirli bir konu yok nerelere değineceğim bilmiyorum. Dinleyeceğim müziği seçtikten sonra hemen geldim. Yazarken arkadan çalan müziğin önemi daha da bir önemli bana göre. Bir de yağmur sesi var, o da şu sitede . Yağmur demişken; yağmuru sevmeyen var mı? Zira hastalanmayacağım kadarıyla ıslanabilirim oraya kadar güzel iyi hoş sonrası malum, mide bulantısıyla başlıyoruz. Bu ara da midem de mikrop varmış tedavi görüyürum yaklaşık 1,

Geçenler de yine gecenin bir yarısın da, uyku tutmamış -uykuya dayanamayan ben- ve aklıma yaşadıklarım gelince şu satırlar dökülmüştü. Telefonumun not yerine.. "Oturup biraz düşünmek gerekiyor. İnsan da değişmeyen tek şey nedir diye? Bakıyorum da yıllar geçtikçe ne başımız da saç kalıyor, ne de kalbimiz de tek biri.. Büyüdükçe mutlu olmayı unutur hâle getiren bir sistemin başında dünyaya gelmişiz. Zaman akıp geçtikte değişen tek şeyin yaşımız olmadığını da yine zamanla öğrenmiş oluyoruz. Ne üzücü. Kendini, kendinden sonra öğrenmek. Daha kötüsü; bildiğin sen, sen değilsin! Aslında bakî kalacak huylar edinmeli insan kendine. Bir kaç kötülükten bir şey olmaz deyip, bırakmamalı kendini başka ellere. Sonra alışırsın, bin kere düşündüğün kötülüğü yapmaya korkarken o vakit gözün kapalı yaparsın. Sabretmeyi öğrenmelisin, unutma; "Ağaç, sonbahar da yediği rüzgar ve kardan sonra meyve verir." İlkbahar da çiçeklerin açtığında şükrünü esirgeme ki, yazın sıcaklığından gönül rahatlı